Teaser Pagina

26 mei 2021

Iedereen die zichtbaar is als trans-activist, voegt een steentje toe aan de erfenis van Stonewall!

Maar zo heeft ook TranScreen zijn legendes, op wiens schouders wij weer doorgaan en daarom hebben we aan enkelen gevraagd hun meest memorabele film te noemen en waarom juist die keuze. Hier hun antwoord:

JIRO:
Een film waar ik altijd naar terug ga, is de Moralist Instruction Musical: The Revolutionary Conduct (2010), het is nog steeds fris en relevant als altijd, ook: tampon-oorbellen zagen er nooit beter uit op de subversieve tien procent.

MAJK:
Kate Bornstein is a Queer & Pleasant Danger (2014) was een documentaire die me echt is bijgebleven. Deze geweldige persoon, te avant-garde voor onze moderne wereld, weet precies hoe zij erin moet navigeren. Kate heeft zo’n rijke geschiedenis, onrechtvaardigheid en ziekte doorstaan, maar haar moed is fel opgewekt en zendt hoop uit voor nieuwe generaties van gender-rebellen. Een radicale feministe, punk en hippie, zij is de tante die ik nooit heb gehad. (Voor trailer scroll verder naar 19 mei.)

PLETTE:
Ik ga voor Kate Bornstein is a Queer and Pleasant Danger, een persoonlijkheid die je niet snel zult vergeten. Een pittige dame waar je voor altijd van zult houden en die je de rest van je leven bij zal blijven, prachtig gefilmd door Sam Feder.
N.B. Deze film is gemaakt door Sam Feder, die ook Disclosure heeft gemaakt, een film te zien op de Nederlandse Netflix.

SAMUEL:
Ik heb gekozen voor een film waar ik nog regelmatig aan denk, en die ook impact op me heeft (gehad). Eén van mijn favorieten (het is eigenlijk ondoenlijk te kiezen) is Vem ska knulla pappa? van Lasse Långstrom (2017). De film voelt zo vrij en de esthetiek is heerlijk.

ALEJANDRA:
Twee films raakten mijn hart, voorlopig ga ik voor Reina De Corazones van Guillermo Bergandi (2016). De film is erg belangrijk, omdat je mensen neemt die normaal gesproken het onderwerp zijn van andermans schrijven/ toneelstuk, terwijl ze in deze film over zichzelf schrijven en zichzelf vertegenwoordigen. In die zin is het erg krachtig en ik voelde me er ook erg mee verbonden. Het is een prachtig project.

GABRIËL:
Mijn favoriet van de afgelopen edities is Anders (Something about Alex) geregisseerd door Reinout Hellenthal (2017). Deze korte Nederlandse film verbeeldt op een – voor mij – overtuigende, aangrijpende wijze het gevoelsleven van een puber met genderdysforie. Door de toepasselijke plottwist versterken vorm en inhoud elkaar op treffende wijze.

We nemen onze queer vrolijke hoedjes af voor:
Alejandra, Eliza, Gabriël, Jiro, Karola, Lara, Maik, Mijke, Mijke, Plette, Samuel, Vick, Willemijn.

We zien jullie snel op ons volgend evenement!
Groeten,

Alle TranScreenies en voormalige TranScreenies

25 mei 2021

We komen langzaam richting het einde van dit jaars TranScreen Film Festival 2021, wat betekent dat je snel moet handelen als je alle geweldige films wilt zien die we vertonen, voordat we alweer offline moeten.
Ben je er door omstandigheden nog niet aan toe gekomen, dan zul je een serieuze militaire operatie moeten opzetten om nog alle 12 juweeltjes te kijken! Beschouw het als een Cinephille bootcamp.

Over het leger gesproken, dit is een werkplek waar weinig positiefs te zeggen valt over ervaringen van transgender personen. In veel landen ben je niet welkom in deze werkomgeving en transgender personen die hun brood verdienen binnen het militair-industriële complex worden geconfronteerd met enorme hoeveelheden discriminatie en zijn vaak voer voor transfobe ‘cultuuroorlogen’. We hebben nu een film over het leger die haaks staat op eerdere films die we vertoonden over het leger en vanuit een ander perspectief op komt.

In de film Ich bin Anastasia kunnen we Anastasia Biefang op haar werk zien. Alwaar ze professioneel floreert, haar plaats behoudt en mogelijkheden creëert voor toekomstige vrouwelijke collega’s.

Als je bij een vreedzaam leger wilt horen, sluit je dan aan bij onze zwerm vrijwilligers en schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Nee, we zullen je inbox niet bombarderen, we houden je gewoon af en toe op de hoogte 🙂

Wij bij TranScreen zijn pacifistisch; maar we willen overal acceptatie zien. Daarom wilden we in 2019 Ich bin Anastasia back-to-back tonen met Maria Luiza gemaakt door Marcelo Díaz (2019). Helaas trok Ich bin Anastasia zich vlak voor het festival in 2019 terug en was helaas alleen een treurige leger film te zien.

Wat we hiermee bedoelen? Kijk de trailer:

24 mei 2021

Als we je nu nog niet 11 dagen heerlijke spanning hebben gebracht, met al die zeer opwindende evenementen die we je tot nu toe hebben aangeboden: live Insta-sessies, workshops, panels, Teaser verhalen en geweldige films, dan maak je maar klaar voor een heel ander niveau van sensatie: … een echte Thriller film!

Het is uniek voor TranScreen! En dat is moeilijker dan je misschien denkt! In vorige edities toonden we animatie, biografische film, dansfilm, drama, experimenteel, fictie, horror, interview, komedie, korte films, musical, muziekvideo, poëzie, porno, roadmovie, rockumentary, romantiek, sciencefiction, video installaties, bijna te veel om op te noemen. Maar nu kunnen we een neo-noir thriller aan die lijst toevoegen.

Rencor Tatuado (Tattoo of Revenge) geregisseerd door Julián Hernández is een ware thriller met een sterke transgender heldin. We streven er echt naar om films te zoeken waarin trans personages worden gespeeld door transgender personen, maar in deze film wordt de trans vrouw tenminste gespeeld door een vrouw, dus aangezien dit al een vooruitgang is, willen we jullie deze film niet onthouden. Het verhaal is ook erg goed en meer dan de moeite waard om geselecteerd te worden; en bekeken!

Op een heel ander niveau hadden we in 2019 een komedieserie, The Switch, waarin alle transgender rollen worden gespeeld door trans en non-binaire acteurs en actrices – dus het kan wel!

The Switch werd op ons evenement gehost door OUTtv, kijk hieronder de trailer terug:

21 mei 2021

Knuffelgekte. Dat zal vast de volgende pandemiegolf worden! Nu dat er steeds meer gevaccineerd wordt, verlangen mensen nog heftiger naar het knuffelen van anderen, het live zien van anderen en contact met elkaar hebben. Het feit dat het einde van afstand inzicht is, maar nog net niet aan te raken valt, is zo lastig te verkroppen.

Het hebben van liefde om je heen, iemand die je steunt en probeert te begrijpen is net zo belangrijk als lucht. Hoe belangrijk dat echt is, zie je terug in veel van onze films, maar zeker zaterdag 22 mei, wanneer de selectie Transitions of Life te zien is. Hier volgen filmpjes elkaar op met verschillende mensen in oplopende leeftijd. Dit blok is alleen deze dag te koop, maar daarna wel 48 uur te bekijken. Kopen dus!

Wanneer je niemand hebt, die je vergezeld in het leven en je gaat elke dag alleen aan, is zelfliefde nog belangrijker. Daarom vindt zaterdag ook onze workshop The Fight Qlub plaats, waar gewerkt wordt aan zelfvertrouwen en daarmee een opening slaat in het accepteren van jezelf. Iedere persoon is een toevoeging, dus jij ook.

Tijdens TranScreen 2017 toonde we de film My Nature door Massimiliano Ferraina & Gianluca Loffredo (2016). Een prachtige film over de ontdekkingsreis van Simon. De weg naar een compleet begrip en realisatie van zijn dromen wordt nog steeds beïnvloed door gebeurtenissen uit zijn verleden. Door nieuwe ervaringen met nieuwe vrienden en bewust contact met de natuur, leert hij, na jaren van zelfhaat, van zichzelf te houden.

Bekijk hier de trailer en ga ook opzoek naar je bijzondere ‘zelf’:

20 mei 2021

Zoveel mensen, zoveel smaken. Maar de regenboogvlag is beperkt tot slechts zes kleuren, dus er is een meer inclusieve vlag ontwikkeld met elf kleuren. De regenboogvlag waar we het meest bekend mee zijn, heeft nu zwarte, bruine, lichtblauwe, roze en witte strepen om andere gemeenschappen (gemarginaliseerde zwarte queer folx en mensen van kleur, trans-individuen en mensen met hiv/ aids en degenen die we hebben verloren) te integreren.

Waar vroeger gesproken werd over de LHB gemeenschap, is deze geleidelijk uitgebreid tot de alfabet soep lgbttiqqaap+ waar je tong over breekt. Daar waar wij een alfabet soep hebben, gebruiken ze in Japan hun hele keukengerei om zichzelf te categoriseren, of te labelen. Omschrijvingen van een groot aantal verschillende vormen van persoonlijke uitingen van gender en seksualiteit.

Hier een kleine selectie van Japanse termen:
Okama, onabe, okoge, hentai, dōseiai, gei, rezubian, bian, baisekusharu, nonke, onē, toransujendā, toransu, seidoitsuseishogai, nyūhāfu, kuia, nanshoku, josou, joshoku, ukiyo, onnagata, ekusu jenda, haninyo, asekushuaru, museiai, futsū, jani, kuma…

De super kleurrijke film Queer Japan is echt een aanrader!
Kleine waarschuwing: vanwege het hoge tempo, de verbluffende beelden en oogstrelende kleuren kan deze film wat moeilijk bij te houden zijn. Maar maak je geen zorgen over het missen van al dat moois, want je hebt 48 uur om secties terug te scrollen en het honderd keer terug te kijken; opnieuw en opnieuw, als je wilt. Deze film is een lust voor het oog en je zult echt van elke identiteit genieten.

In 2015 hadden we ook zo’n geweldige kleurrijke inzending die je meeneemt door al je emoties. De film Lesley the Pony Has an A+ Day! gemaakt door Christian Larrave (2014) kun je hier bekijken. Zet je geluid lekker hard:

19 mei 2021

Vandaag laatste dag win-actie voor een gratis ticket vanuit TranScreen en Cultuurticket naar aanleiding van IDAHOBIT, oftewel 17 mei! Lees over de actie op de Facebook pagina TranScreen Film Festival, of Instagram TranScreen.

IDAHOBIT, hoor ik je denken. Wat is dat nu voor afkorting? Een internationale dag tegen homofobie, bifobie, interseksefobie en transfobie. In 1990 werden we eindelijk niet meer als psychische gevallen beschouwd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Homoseksualiteit werd officieel geschrapt van de internationale gehanteerde lijst van ziektes. Wij als trans personen bleven nog enige tijd als gekkie te boek staan. Tot 2014 mochten trans personen in Nederland zich niet voortplanten en werd je verplicht gesteriliseerd.
Door transfobie worden tot op de dag van vandaag wereldwijd nog trans personen vermoord door te bestaan. Hieronder vallen zelfs tieners. Het merendeel van de slachtoffers betreft trans vrouwen. Trans vrouwen van kleur lopen zelfs nog een hoger risico. Migranten en sekswerkers zijn ook vaak slachtoffer van fataal geweld.

Trans vrouwen vluchten soms ook naar Nederland, ze worden opgevangen in AZC’s. Ze vluchten voor hun veiligheid, maar de problemen reizen met hen mee. In Nederland vinden ze hierin een stukje ondersteuning vanuit TransUnited die een Safe Space heeft gecreëerd in Amsterdam. Vanavond zal Lya (ze is zelf gevlucht) op Instagram Live hier meer over vertellen. Log op tijd in, het gesprek is live te volgen om 20:00uur.

Hier een impressie in de officiële trailer:

18 mei 2021

We hopen dat je al een mooie film bekeken hebt uit onze selectie 2021. Dus tijd voor wat vragen.

Hoe neem je afscheid van je oude ik? Vaak een beeld dat gecreëerd is door de omgeving: familie, school, de maatschappij. Ga je het vieren als je eindelijk jezelf kunt zijn? Of ga je alles ritueel verbranden? Of maak je een klein altaar voor je alter-ego? Wie neem je mee in deze verandering? Met wie deel je je diepste geheimen? Is dat iets wat je moet delen tijdens je verplichte bezoekjes bij de psychiater. Want tja, zeg nu eerlijk, wil je dikke lippen als cis persoon, is dat logisch, maar wil je dit als trans persoon om lekkerder in je vel te zitten, moet je daar eerst maanden over praten.

TranScreen is zelf ook al meer dan 10 jaar bezig aan hun reis en nog lang niet klaar. Zo draaide we in 2011 de film Trans geregisseerd door Chris Arnold (2012). Een bijzondere documentaire over vrouwen, mannen en alle variaties daartussen.

Het leven is voor iedereen een reis, ongeacht je gender, de één gaat rechtdoor de ander slaat af en gaat de alternatieve route ontdekken.
Elke reis is waardevol. Elk pad leert je nieuwe dingen. Ga bijvoorbeeld visueel eens mee op ROAD TRIP! Koop een kaartje om ons te steunen en reis mee met de lieve film Lola Vers La Mer.

Hier de trailer van de film Trans:

14 mei 2021

Ah, dus je dacht dat we je met rust zouden laten? We kunnen tijdens dit festival toch niet alleen je ogen trainen; alle zintuigen moeten in topvorm komen! Daarom blijven de teasers tijdens dit festival komen! Je ogen zijn al in vorm, daar bestaat geen twijfel over als je de afgelopen 5 dagen alle teasers hebt gevolgd. Maar alleen getrainde ogen, dat ziet er raar uit in vergelijking met de rest van je lichaam, toch! Daarom hebben we op zaterdag 15 juni ook een motiverend panel voor je oren.

Wanneer je deze geweldige mensen ontmoet, kom je in de stemming om zelf aan de slag te gaan, dus luister, praat mee, stel vragen, maar allereerst: MELD JE AAN! Dit evenement is voorbij. Je kunt het panel terug zien, hier.

Fallon Fox:
Wat maakt haar zo sterk en woest, vraag je je af?? Omdat ze het leven zelf bevocht!! En heeft gewonnen.

Laura van Beckhoven:
Wat maakt haar zo snel?? Ze rende haar droom achterna, haalde die in en maakte deze werkelijkheid!! Ze leeft nu haar droom door zichzelf te zijn.

Luca Pagina:
Hoe heeft hen een hele Safe Space-sportschool kunnen opzetten?? Omdat hen sterker is dan een hele samenleving die probeerde hen in twee hokken te dwingen, deze te vernietigen en een nieuw eigen hok te bouwen!!

Rafael Summerville:
Waarom is hij zo atletisch als Atlas?? Hij nam het op tegen een ​​wereld die wordt gedomineerd door ongelijkheid, waardoor het een betere plek wordt voor Black Queer, trans mensen en mensen van kleur!!

Romy Rockx:
Wat maakt hem een ​​geweldige superster?? Zijn toneelstukken wordt opgevoerd in de sportschool!! Hij is niet alleen getraind om zichzelf te worden, maar kan ook jouw personal trainer zijn!!

13 mei 2021

Deze post is voor het festival de laatste warming up voor de ogen, je bent er klaar voor!! Twee weken zijn we online te zien op CultuurTicket.nl, Instagram, Twitter, Facebook, je kunt je dus echt niet vervelen.

We willen iedereen die ons festival wederom mogelijk heeft gemaakt, hartelijk danken, dit betreft ook alle vrijwilligers en iedereen die (bijna) belangeloos meewerkt om het mogelijk te maken. MEGA DANK!! <3 <3 <3
Maar jij als kijker willen we ook heel hartelijk danken, jij geeft ons de mojo die we nodig hebben dit vol te blijven houden.

Dit jaar doen Fox en Owl weer mee met ons festival met hun bijdrage Sorry, out of gender, net zoals alle voorgaande jaren; ze horen ondertussen tot de TranScreen familie 🙂 Ze zijn onderdeel van de opening vandaag online. Zij hebben onder andere My Genderation (in 2015) bij ons getoond.

Goed, jullie ogen zijn er klaar voor, op naar het echte werk: om 20:00uur de opening online – klik hier

Trailer My Genderation:

12 mei 2021

We krijgen wel eens de vraag van de buitenwereld waarom we een tikkeltje activistisch zijn. Dit komt omdat er weinig vooruitgang geboekt wordt en we te vaak nog geconfronteerd worden met verhalen uit onze achterban hoe er medisch, juridisch, of uit de maatschappij gereageerd wordt op ons bestaan (naast onze eigen ervaringen.) De stapjes vooruit duren lang en zijn bijzonder klein. Om af en toe afgewisseld te worden met terugslag.
Nog altijd strijden we voor dezelfde dingen die mensen 50 jaar geleden al riepen. Onze voorvechtsters blijven we daarom graag op ons filmfestival uitlichten.

De film Happy Birthday Marsha! geproduceerd door Sasha Wortzel (2018) toonde we op ons festival in 2019. Hierin eren we het harde werk van activiste Marsha P. Johnson. Zo belangrijk!

Waar echt nog een brug te slaan is, is in de sportwereld. De discussies die nu plaatsvinden over sport in het nieuws, en zelfs bij het IOC, geven aan hoe relevant de volgende films zijn die bij ons te zien zijn. Trans mensen sporten ook, get over it: sport is om samen te genieten terwijl je lekker bezig bent! Bekijk samen eens de film: Changing the Game of Zen in the Ice Rift dan kun je daarna samen een lange wandeling maken, napraten en werken aan je fysiek.
Er is ook een ONLINE panel die je kunt bijwonen op 22 mei om 18:00 uur.

Bekijk de trailer over het leven van de zeer gewaardeerde Marsha P. Johnson:

11 mei 2021

Pijnlijk
Ben jij wel eens weg moeten gaan voor wie je bent: sport, kleedkamer, wc, winkel, huis? Je familie achter moeten laten? Omdat ze jou niet zagen? Omdat je schande bracht aan jouw familie? Schande aan een hele gemeenschap? Jouw land moeten verlaten? Iedereen en alles achterlatend? Leven uit een koffer(bak)? Altijd op de vlucht. Niet thuis in een huis. Niet thuis in je eigen lijfelijke huis. Niet thuis. In taal besta je niet.

Bekijk de trailer van Black is Blue:

10 mei 2021

In 2013 bekeken de vrijwilligers van TranScreen het volgende filmpje iets te vaak, hoe we dat van elkaar wisten? De rode konen op de wangen! Wat een sensatie was dit filmpje, de dampen komen er nog vanaf. De korte film Narcissus is geregisseerd door Coral Short (2011). Dit korte hete ding werd de grote winnaar van het festival in 2013, onder de categorie: shorts.

Een jonge man raakt gefascineerd door zijn eigen beeld en begint met zichzelf te flirten. Zal er een kus volgen?
Het is zo belangrijk dat je jezelf ontdekt, zeker als je nog in een nieuwe identiteit moet groeien. Zo wordt zelfreflectie ZELFLIEFDE.

Een zoektocht naar jezelf kan een eenzame weg zijn. Hoe fijn kan het zijn, om te mogen zijn wie je bent, je te mogen uitdrukken in de meest creatieve vormen. Voorheen keken we massaal in de spiegel, nu kun je met vlogs anderen ondersteunen in die zoektocht. Koop een kaartje voor een film uit deze editie – bijvoorbeeld voor de film Alice Junior. Of boek de online training ‘Kwetsbaarheid en Zelfliefde’ verzorgd door Colourful Pride Nederland.

Geniet eerst van de Narcissus trailer:

9 mei 2021

In 2019 mochten we de vijfde editie van TranScreen organiseren. De grote winnaar van dat festival was de film: Saturday Church geschreven en geregisseerd door Damon Cardasis (2018).

Een 14-jarige op een muzikale levensreis. Het verhaal is geïnspireerd op echte gebeurtenissen.
Met sterren uit de hit-serie POSE!

Deze film is een echte aanrader, je had erbij moeten zijn in de bioscoop. Mis dit jaar dus niet onze pareltjes online, koop een kaartje voor een film uit deze editie – bijvoorbeeld voor het blok Out Loud.

Bekijk de Saturday Church trailer van een gouwe ouwe:

Filmpje: